ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ

Ημερολόγια Συλλόγων : Λαϊκά έντυπα που παράγουν υπεραξία

>> 30.4.15


          Είθισται παραμονές ή αρχές κάθε νέου έτους να εφοδιαζόμαστε με ένα ημερολόγιο (τοίχου, επιτραπέζιο ή agenda), ώστε να μπορούμε να προγραμματίσουμε για τη χρονιά που ανοίγεται μπροστά μας εργασίες, ψυχαγωγία, διακοπές, αγορές, επισκέψεις, εκδρομές κ.ά., να σχεδιάσουμε και να υλοποιήσουμε ό,τι έχουμε κατά νου στο διάστημα του ενιαυτού. Αυτό το ‘εργαλείο’ οργάνωσης του βίου μας το έχουν ‘ανακαλύψει’ εδώ και αρκετά χρόνια οι διάφοροι πολιτιστικοί, εθν(ικ)οτοπικοί σύλλογοι και με τον τρόπο τους το αξιοποιούν τόσο για την ενίσχυση των οικονομικών τους όσο και για την προβολή και προώθηση του επιτελούμενου έργου τους. Ωστόσο, κάθε φορά, η προσπάθεια έκδοσης και διανομής ενός ημερολογίου από πλευράς κάποιου συλλόγου αποφέρει οφέλη ασυγκρίτως μεγαλύτερα από τα προαναφερθέντα προφανή και μετρήσιμα.
          Αφορμώμενος από την παραλαβή του Ημερολογίου του 2015 από τον Μορφωτικό Σύλλογο Τσαριτσάνης (ΜΣΤ) -για το οποίο, παρεμπιπτόντως, ευχαριστώ τα μέλη του ΔΣ που με θυμούνται και μου το αποστέλλουν-, θα προσπαθήσω να δώσω μια επιπλέον διάσταση του λαϊκού αυτού αντικειμένου, το οποίο, κρεμασμένο στον τοίχο ή τοποθετημένο σε κάποιο έπιπλο του σπιτιού, ‘παρακολουθεί’ σιωπηρά την εξέλιξη της ζωής των ενοίκων, αποτελώντας σταθερή παράμετρο αναφοράς των δραστηριοτήτων της.
         Το Ημερολόγιο στις μέρες μας αποτελεί απαραίτητο παρελκόμενο (accesoire) του αστού, ο οποίος μετρά τον χρόνο γραμμικά (παριστάνεται με μια ευθεία που έχει φορά από αριστερά προς τα δεξιά), σε αντίθεση με τον παλιό αγρότη-χωρικό, για τον οποίο ο χρόνος έκανε ετήσιους κύκλους (βάσει των αγροτικών ασχολιών και των γιορτών). Από τη στιγμή που κυριάρχησε ο αστικός τρόπος ζωής το Ημερολόγιο έγινε ένας οργανωτής του καθημερινού μας γίγνεσθαι, εντός του οποίου οι ημεροδείκτες χρονοθετούν, εκτός από τις σχεδιαζόμενες ενέργειες, και αναμνηστικά συμβάντα (επετείους, γενέθλια, μνημόσυνα, ιωβηλαία), λειτουργώντας όπως η a la journal τηλεοπτική εκπομπή «Σαν σήμερα», όπου μνημονεύονται γεγονότα της αυτής ημέρας σε βάθος δεκαετιών ή και αιώνων. Στόχος, όμως, του παρόντος άρθρου δεν είναι να ασχοληθεί με το αχανές θέμα της σχέσης του ανθρώπου με τον χρόνο ούτε με το πώς αυτός γίνεται διαχειρίσιμος και κατανέμεται, προσώρας προέχει η σημασία τού Ημερολογίου για την κοινότητα, της οποίας ένας σύλλογος αποφασίζει να το εκδώσει.
         Στην Τσαριτσάνη, τουλάχιστον την τελευταία δεκαετία, εκδίδονται ημερολόγια από τους περισσότερους πολιτιστικούς φορείς. Αναφέρω, παραδειγματικά, όσους έχουν κυκλοφορήσει κάποιο τέτοιο έντυπό τους και έχει βρεθεί στο αρχείο μου : ΜΣΤ, Ποδοσφαιρική Ομάδα ‘Οικονόμος’, Σύλλογος Γυναικών Τσαριτσάνης, Ιερός Ναός Κοιμήσεως Θεοτόκου. Από τους τρεις τελευταίους φορείς δεν διαθέτω ικανό δείγμα ημερολογίων ώστε να έχω ολοκληρωμένη άποψη, παρόλο που ακόμη και για ένα μοναδικό κομμάτι θα μπορούσαν να γραφούν αρκετά, π.χ. από την έκδοση του Α.Ο. Τσαριτσάνης ‘Οικονόμος’ του 2005, στην οποία υπάρχουν συνθέσεις της ποδοσφαιρικής ομάδας περασμένων δεκαετιών, θα μπορούσε κανείς να αντλήσει άφθονο υλικό για την χαμένη αξία του ερασιτεχνικού αθλητισμού.
         Εκτός όμως από μεμονωμένα ‘κομμάτια’, διατηρώ σε ξεχωριστό φάκελο σκόρπια φύλλα ημερολογίων του ΜΣΤ από τις δυο δεκαετίες του περασμένου αιώνα (20ού) και ανελλιπή τη σειρά τους στον 21ο αιώνα. Αυτό που με παρώθησε  να κρατήσω αρχικά το φωτογραφικό υλικό τους και κατόπιν αυτούσια την έκδοση ήταν αφενός ο θαυμασμός για την πολιτισμική και φυσική ομορφιά της γενέτειρας μαζί με την διαπίστωση ότι χρόνο με τον χρόνο η εξέλιξη φαίνεται να προσπερνά αδιάφορα αυτό το κάλλος αφετέρου η παντελής έλλειψη κάποιου λευκώματος που να το αποτυπώνει.
         Τα κατά καιρούς εκδιδόμενα ημερολόγια του ΜΣΤ έχουν ως επίκεντρό τους φωτογραφίες με χαρακτηριστικά μέρη του χωριού και λιγότερο δραστηριότητες των κατοίκων. Τη γραμμή αυτή χάραξε από τα πρώτα χρόνια ο Ηρακλής Αδαμούλας, πρόεδρος του Συλλόγου στη δεκαετία του 1990, ερασιτέχνης αρχικά και επαγγελματίας στη συνέχεια φωτογράφος, ο οποίος άφησε παρακαταθήκη το φωτογραφικό του αρχείο. Ατυχώς, οι εικόνες δεν συνοδεύονται από κάποια σχετικά κείμενα ή σχολιασμούς, ενώ σε πολλές περιπτώσεις απουσιάζει και ο στοιχειώδης υπομνηματισμός τους. Τα φωτογραφικά θέματα που αποτυπώνονται στα φύλλα τής περιόδου έως το 2000 αφορούν τις εξής κατηγορίες :
Α. Χαρακτηριστικά σημεία του χωριού : α. η Βρύση στην Παναγία, β. το Δημοτικό Σχολείο, γ. η δημοσιά (στην έξοδο του χωριού), δ. το σοκάκι έξω απ’ το αρχοντικό Ντιμπλά, ε. ο μισογκρεμισμένος Πύργος Ραματά, στ. η Κεντρική Γέφυρα (παλιά), ζ. το μνημείο Εθνικής Αντίστασης (πλατεία), η. το σιντριβάνι και το γλυπτό του (πλατεία), θ. Πλατεία και Γέφυρα (ανακαινισμένες), ι. Πύργος Μάμτζιου, κ. Οικονόμειος Σχολή.
Β. Χαρακτηριστικά του τοπίου : α. η Τσιούκα  (Μενεξές), β. χιονισμένη άποψη του χωριού (μια παλιά ασπρόμαυρη με τα μαγαζιά στη ‘γιδούρα’ και μια νεότερη), γ. η Βρύση στον Άγιο Αθανάσιο, δ. ο Αη Λιας χιονισμένος, ε. Πανόραμα χωριού.
Γ. Εκκλησίες και μοναστήρια : α. Ι.Ν. Ταξιαρχών – Αη Ταξιάρχης (εξωτερικά) β. το τέμπλο των Αγίων Αποστόλων (παρεκκλήσι Αγίων Αναργύρων), γ. Βαλέτσικο (πριν την επέμβαση), δ. είσοδος Αγίου Αθανασίου, ε. Ι.Ν. Αγίου Νικολάου (εξωτερική όψη), στ. Αη Λιας κ΄ Πύργος Μάμτζιου, ζ. Ι.Ν. Παναγίας και ρολόι καμπαναριού, η. Ι.Ν. Αγίου Παντελεήμονος (εξωτερικά), θ. παρεκκλήσι Αγίου Αντωνίου (εξωτερικά), ι. Αγια-Σωτήρα, ‘το Μετέωρο’.
Δ. Δραστηριότητες κατοίκων : α. αποστακτήριο τσίπουρου, β. αποκριάτικο γαϊτανάκι στη δημοσιά (ασπρόμαυρη)
         Με την είσοδο του νέου αιώνα (21ου) τα Ημερολόγια γίνονται λιτά. Στην πλειονότητά τους περιλαμβάνουν μια πλαισιωτική των φύλλων φωτογραφία. Εξαίρεση οι εκδόσεις του 2005 (με σπάνιες ασπρόμαυρες φωτογραφίες της παλιάς Τσαριτσάνης, σε επιμέλεια των Ιωάννη Λουτριώτη και Χρήστου Τσοπανάκου), του 2008 (με 4 σπάνιες ασπρόμαυρες αποτυπώσεις της προπολεμικής Τσαριτσάνης), του 2009 (με 5 έγχρωμες από τα τέλη της δεκαετίας του 1970), του 2011 (με 3 ασπρόμαυρες από τη δεκαετία του 1970). Το Ημερολόγιο του 2010 ήταν αφιερωμένο  στη δημιουργία του Λαογραφικού Μουσείου και της Δανειστικής Βιβλιοθήκης.
         Η ανάρτηση στον τοίχο ενός σπιτιού ή ενός καταστήματος του ημερολογίου ενός Συλλόγου διερμηνεύει όχι απλά την αποδοχή της κοινοτικής ταυτότητας μα και την ανάγκη προβολής της μέσα στον περιρρέοντα πολιτισμικό κυκεώνα [ως ηλεκτρονικό ανάλογο αυτής της δήλωσης προτίμησης θα μπορούσαν να θεωρηθούν οι δηλώσεις ευαρέσκειας (likes) των παρακολουθητών (followers) μιας ιστοσελίδας ή ενός blog]. Στα δεκάδες μέρη διασποράς του τσαριτσανιωτισμού, τόσο εντός της Ελλάδας όσο και στο εξωτερικό (Ευρώπη, Αμερική, Αυστραλία κ.α.), σε χώρους όπου εγκαταβιούν Τσαριτσανιώτες, το Ημερολόγιο του Συλλόγου είναι το σήμα κατατεθέν της καταγωγής τους, το έντυπο που τους συνδέει νοερά με τον τόπο τους και τους προκαλεί απερίγραπτα συναισθήματα, τα οποία συνιστούν τη βάση (επανα)σύνδεσης με συμπατριώτες σε διαφορετικό χρονοχώρο : Αντικρίζοντας καθημερινά τις εικόνες του Ημερολογίου από το φυσικό και δομημένο περιβάλλον του χωριού, απ’ το παρελθόν και το παρόν του, ο ξενιτεμένος αναπολεί τα χρόνια που έζησε εκεί, τις παιδικές και νεανικές εμπειρίες, τα πρόσωπα και τις σχέσεις στην αυθεντικότητά τους ‒εξιδανικευμένα ίσως, πάντα όμως σε μια ποιοτική διάσταση.
         Διαβάζοντας στους ημεροδείκτες τις γιορτές και τις σκόλες, ο τσαριτσανιώτης μέτοικος ανακαλεί στη μνήμη του (για τις νεότερες γενιές τη λειτουργία αυτή αναλαμβάνουν να επιτελέσουν οι αφηγήσεις των πρεσβύτερων) την εθιμική και τελετουργική ζωή του τόπου του, τον κοινωνικό και θρησκευτικό βίο της ενορίας που ανήκε, τους μαχαλάδες, τα σπίτια, τις κρήνες, τα σοκάκια, τις ασχολίες των κατοίκων, τις μορφές των μπαρμπάδων και των τσεμπεροφόρων γιαγιάδων, τα καπνά, τ’ αμπέλια, τα πανηγύρια.
         Οι θύμησες που αναβλύζουν από τα βιώματα των παλιών και μεταλαμπαδεύονται στους νέους φουντώνουν το νόστο και τη λαχτάρα για την γενέτειρα, διατηρώντας την στην συλλογική συνείδηση ακμαία και κραταιά, έμπνευση, έγνοια και καμάρι, γνωρίσματα αναγκαία για να επιζήσει και να προκόψει η κοινότητα. 


                                                                          Αναγνώστης Ευαγγ.  Παπακυπαρίσσης

Read more...

Η πρώτη πολεμική αποστολή στα αεροπορικά χρονικά της Ελλάδας

Ένα από τα τέσσερα πρώτα Ελληνικά πολεμικά αεροπλάνα. 

Η εμφάνιση του αεροπλάνου στην Ελλάδα οφείλεται σε ιδιωτική πρωτοβουλία, το 1908. Ο πρώτος Έλληνας αεροπόρος που πέταξε στη χώρα μας ήταν ο Εμμανουήλ Αργυρόπουλος. Η πρώτη του πτήση έγινε την 8η Φεβρουαρίου 1912, στην περιοχή του Ρούφ με αεροπλάνο τύπου Nieuport IV.G.
Εν τω μεταξύ, το Δεκέμβριο του 1911 αναχώρησαν για τη Γαλλία, οι Υπολοχαγοί Δημήτριος Καμπέρος και Μιχαήλ Μουτούσης, μαζί με τον Ανθυπίλαρχο Χρήστο Αδαμίδη, προκειμένου να εκπαιδευτούν ως Αεροπόροι στη σχολή των αδελφών Farman, στην Etampes, κοντά στο Παρίσι. Τον Απρίλιο του 1912 ακολούθησαν οι Υπολοχαγοί Λουκάς Παπαλουκάς, Μάρκος Δράκος και ο Ανθυπίλαρχος Πανούτσος Νοταράς. Ταυτόχρονα παραγγέλθηκαν τα πρώτα τέσσερα αεροσκάφη τύπου Henry Farman ΙΙΙ. 
Η πρώτη στρατιωτική πτήση πραγματοποιήθηκε από τον Υπολοχαγό Δημήτριο Καμπέρο στις 13 Μαΐου 1912, στο Φάληρο, εκεί που σήμερα είναι το Μουσείο Ιστορίας της Πολεμικής Αεροπορίας. Πτήσεις πραγματοποιήθηκαν και στα μεγάλα στρατιωτικά γυμνάσια της περιόδου μέχρι τις 19 Μαΐου 1912. Το αεροπλάνο γρήγορα έδειξε την αξία του στις επιχειρήσεις του Στρατού και με δεδομένη τη θαλάσσια γεωγραφική διαμόρφωση της Ελλάδας ξεκίνησαν το 1912 οι προσπάθειες δημιουργίας ναυτικής Αεροπορίας. 
Να σημειωθεί ότι ο Δημήτριος Καμπέρος μετέτρεψε ένα από τα πρώτα Henry Farman σε υδροπλάνο και το δοκίμασε επιτυχημένα στη διαδρομή Φάληρο – Ύδρα – Φάληρο, στις 24 & 25 Ιουνίου 1912, δείχνοντας τις δυνατότητες χρήσης του αεροπλάνου ως μέσου αεροναυτικής συνεργασίας.
Η έναρξη του Α΄ Βαλκανικού πολέμου συνέπεσε με τη συγκρότηση του «Λόχου Αεροπορίας» στη Λάρισα, το Σεπτέμβριο του 1912, ο οποίος υπαγόταν κατ' ευθείαν στον Αρχιστράτηγο μέσω του Γενικού Επιτελείου. Στη δύναμή του εντάχθηκαν άμεσα οι Αεροπόροι Δημήτριος Καμπέρος, Μιχαήλ Μουτούσης, Παναγιώτης Νοταράς και Χρήστος Αδαμίδης, μαζί με τα τέσσερα αεροσκάφη Henry Farman ΙΙΙ. 
Λόγω της ανεπάρκειας των αεροσκαφών αυτών για πολεμικές επιχειρήσεις παραγγέλθηκαν τα βελτιωμένα Maurice Farman M.F.7 και Henry Farman HF.20, ενώ κατατάχθηκε με το βαθμό του Ανθυπολοχαγού του Μηχανικού ο Εμμανουήλ Αργυρόπουλος, ο οποίος έφερε μαζί του το αεροσκάφος του, τύπου Nieuport IV.G.
Την 5η Οκτωβρίου 1912 πραγματοποιήθηκε η πρώτη πολεμική αποστολή στα αεροπορικά χρονικά της Ελλάδας, όταν ο Υπολοχαγός Δημήτριος Καμπέρος εκτέλεσε αναγνώριση εχθρικών Τουρκικών θέσεων στην Τσαριτσάνη, πετώντας πάνω από τη Μελούνα.
Τις επόμενες ημέρες οι αποστολές επαναλήφθηκαν, προσφέροντας πολύτιμες πληροφορίες, ενώ τα αεροσκάφη βομβάρδιζαν τις Οθωμανικές δυνάμεις με αυτοσχέδιες βόμβες, που είχαν μικρή αποτελεσματικότητα αλλά σημαντική ψυχολογική επίδραση.

Η πρώτη πτήση έγινε από τον Δ. Καμπέρο κατά τον Α΄ Βαλκανικό Πόλεμο

ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ στην εφημερίδα "ΤΣΑΡΙΤΣΑΝΗ", φύλλο 133- ΑΠΡΙΛΙΟΣ 2015

Read more...

Η φυγή των κατοίκων της Τσαριτσάνης κατά την κατοχή



12 Μάρτη του 1943, ώρα 14.00 το μεσημέρι, όταν ακούγεται η σφυρίχτρα του Θωμά Πετρούλη, που φωνάζει: «Όλοι στο βουνό, από παντού έρχονται Ιταλοί!».
Οι Τσαριτσανιώτες ακούγοντας το σύνθημα της ΕΑΜικής οργανωμένης αντίστασης κατευθύνονται μαζικά προς τα βουνά. Χαράδρες, μονοπάτια, δρομάκια γεμίζουν από κόσμο. Μικροί, μεγάλοι, άντρες, γυναίκες πασχίζουν να σωθούν.
Στα βουνά της Τσαριτσάνης ήδη είχαν στηθεί καταυλισμοί, όπου είχαν καταφύγει οι πατριώτες που διψούσαν για λευτεριά. Που δεν άντεχαν τη φασιστική σκλαβιά. Μοναστήρι του Αγίου Δημητρίου, Παληοθανάσης, Παλιοχώρι, Σμίξη, γίνονται προπύργια της ελεύθερης ζωής, της νέας Ελλάδας.
Η εφημερίδα «ΤΣΑΡΙΤΣΑΝΗ», δημοσιεύει σήμερα ένα συγκλονιστικό ντοκουμέντο, που μας γυρίζει περίπου 70 χρόνια πίσω, στα μαύρα χρόνια της κατοχής. Αδιάψευστος μάρτυρας της τραγωδίας ο φωτογραφικός φακός.
Οι φωτογραφίες που δημοσιεύουμε προέρχονται από τα Μνημεία Πολέμου της Αυστραλίας (Australian War Memorial) και τραβήχτηκαν από νεοζηλανδούς στρατιώτες που από τη μεριά των συμμάχων, βρέθηκαν τις πρώτες μέρες της ναζιστικής κατοχής στην πατρίδα μας. Είχαν στρατοπεδεύσει στην περιοχή της Αγίας Μαρίνας, όπως φαίνεται και από την επισήμανση που υπάρχει στον σχετικό χάρτη.


Τη Μεγάλη Δευτέρα του 1941 οι Γερμανοί βομβαρδίζουν την Ελασσόνα, και αρχίζει η βδομάδα των παθών για τον λαό μας, η οποία διήρκησε περίπου 4 χρόνια. Στην φωτογραφία οι καπνοί έχουν ζώσει την πόλη της Ελασσόνας. Μια σκηνή που μοιάζει με αυτή που έζησε η Τσαριτσάνη, και το Μάρτη του 1943 και τον Αύγουστο του 1944.
Ο Γερμανικός στρατός. μπαίνει στην Ελασσόνα στις 18 Απρίλη του 1941, Μεγάλη Παρασκευή. Εν τω μεταξύ στην Τσαριτσάνη επικρατεί γενική αναστάτωση και οι κάτοικοι εγκαταλείπουν την κωμόπολη.
Ο φωτογραφικός φακός καταγράφει αυτές τις συγκλονιστικές στιγμές, όπου τα λόγια δεν μπορούν να περιγράψουν όσα αποτυπώνει η εικόνα.
Γυναίκες, παιδιά, με τα απαραίτητα αντικείμενα και τα ζώα, προσπαθούν να προστατευθούν από την μανία των κατακτητών. Στις φωτογραφίες, οι οποίες είναι όλες του 1941, φαίνεται αυτή η διαφυγή ενός μέρους των κατοίκων που βρίσκουν καταφύγιο στην Αγία Μαρίνα, στα βράχια και στις σπηλιές του βουνού.
Η σκηνές αυτές επαναλήφθηκαν αρκετές φορές κατά τη διάρκεια της κατοχής.
Οι συγκεκριμένες φωτογραφίες αποδίδουν επαναλαμβανόμενες σκηνές, με διαχρονικό περιεχόμενο και αναμφίβολα μεγάλη ιστορική αξία.
Σημειώνεται ότι αφορμή για την αναζήτηση των φωτογραφιών και την παρούσα δημοσίευση, στάθηκε σχετική ανάρτηση σε ιστοσελίδα κοινωνικής δικτύωσης από την κ. Μαρία Τσιρώνη, νηπιαγωγό, πρόεδρο του Συλλόγου Καρυτών Λάρισας και περιχώρων «ο Ζευς».

ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ στην εφημερίδα "ΤΣΑΡΙΤΣΑΝΗ", φύλλο 133- ΑΠΡΙΛΙΟΣ 2015

























Read more...

Επισκέψεις στο Λαογραφικό Μουσείο Τσαριτσάνης

>> 27.4.15

Την Κυριακή 26 Απρίλη, επισκέφθηκαν το Λαογραφικό Μουσείο Τσαριτσάνης, η ομάδα του Οικονόμου Τσαριτσάνης και η Λέσχη Φίλων Λαογραφικού Μουσείου Θεσσαλονίκης.






Read more...

Το πανυγήρι στον Άγιο Αθανάσιο Τσαριτσάνης

>> 13.4.15


Σήμερα Δεύτερη μέρα του Πάσχα, πραγματοποιήθηκε για όγδοη συνεχή χρονιά το πανηγύρι στον Άγιο Αθανάσιο, υπό την αιγίδα του Μορφωτικού Συλλόγου Τσαριτσάνης.

Στα πλαίσια της πανήγυρης αναβίωσε το έθιμο του Πασχαλιάτικου Χορού, και έδωσαν παράσταση τα χορευτικά τμήματα του Συλλόγου. Τις εντυπώσεις έκλεψε το παιδικό χορευτικό τμήμα, το οποίο καταχειροκροτήθηκε από τον κόσμο, 

Στους τσαριτσανιώτες και τους επισκέπτες που βρέθηκαν σήμερα στον Αη Θανάση και παρακολούθησαν το δρώμενο προσφέρθηκε τσίπουρο, αναψυκτικά και γλυκό.

     







Read more...

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΣΧΑ ΣΤΟ ΧΩΡΙΟ


Οι επιτάφιοι στην πλατεία


Πολύς κόσμος παρακολουθεί την περιφορά των επιταφείων

Από την Ανάσταση στο ναό των Ταξιαρχών

Read more...

Αναβιώνει και φέτος το έθιμο του Πασχαλιάτικου χορού στην Τσαριτσάνη

>> 8.4.15


Αναβιώνει και φέτος, με πρωτοβουλία του Μορφωτικού Συλλόγου Τσαριτσάνης, το έθιμο του Πασχαλιάτικου χορού, που πραγματοποιείται κάθε χρόνο τη Δεύτερη μέρα του Πάσχα.
Τα δρώμενα θα λάβουν χώρα στο προαύλιο της ιστορικής μονής του Αγίου Αθανασίου, μετά τη Θεία Λειτουργία, τη Δευτέρα 13 Απριλίου. Εκεί με τη συμμετοχή όλων των πανηγυριωτών, θα ακουστούν πασχαλιάτικα τραγούδια, όπως «Στον Αη- Θανάση την αυλή», «Σήμερα Δέσπωμ’ Πασχαλιά», «Πότε θα έρθει η Άνοιξη», «Μια Μαρουδιά απ’ τα Γιάννενα» κ.α. Αμέσως μετά θα ακολουθήσει παράσταση από τα Χορευτικά Τμήματα του Συλλόγου, με τη συνοδεία παραδοσιακής ορχήστρας.
Σημειώνεται πως η  Διοίκηση του Συλλόγου θα προσφέρει σε όλους τσίπουρο και γλυκό, ενώ η πρόσβαση για τους επισκέπτες είναι πολύ εύκολη καθώς η Μονή βρίσκεται λίγα μόλις μέτρα από την Εθνική Οδό Λάρισας- Κοζάνης, ανατολικά της κωμόπολης προς την «Μελούνα».

Read more...

ΕΠΙΣΚΕΨΕΙΣ

ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ

Powered By Blogger

  © Blogger templates Palm by Ourblogtemplates.com 2008

Back to TOP